Burgeroorlog of Burgerrevolutie?

In Frankrijk was het het dure brood dat de mensen op straat dreef – in het hedendaagse Duitsland is het het toiletpapier… Herhaald zich de geschiedenis van de revolutie die haar eigen kinderen opat?

De eeuwige praatjes van de vermeende burgerlijke meerderheid hangt me niet alleen sinds Merkel’s machtwoord in Thüringen de keel uit. Hoe komt men op het het idee dat CDU-kiezers, een handvol FDP-fans en AfD-kiezers een kamp vormen? Als ze dat deden, hadden ze een partij met een stabiele meerderheid bereikt, schrijft Wolfgang van de Rydt. We zijn er momenteel getuige van hoe de partijstaat de grondrechten tot zijn prooi heeft gemaakt en na Merkel, nu Corona de doodsteek aan Duitsland als economisch centrum toebrengt.

De geschiedenis herhaalt zich niet! Het wordt voortdurend voortgezet. Het is moeilijk om een les te trekken uit een verleden dat men zelf niet heeft meegemaakt, een les die nuttig kan blijken in het heden, aangezien terugkijken altijd alleen maar een projectie is van wat er is.

Met te weinig toiletpapier staan we pas aan het begin van een ontwikkeling die tijdens de Franse Revolutie honderdduizenden levens heeft gekost. De bloedige gevechten voor de mensenrechten maakten al snel plaats voor het schrikbewind van Maximilien de Robespierre, die vervolgens zelf onder de guillotine eindigde.

Maar vandaag is het onze eigen geschiedenis die in latere geschiedenisboeken geen goed licht op ons zal werpen,  als Duitsland daarin überhaupt genoemd wordt. Corona brengt het aan het licht. Een groot deel van de “burgers” eist de sterke staat op, ze schreeuwen om drastische beperkingen zoals in China en dorsten vervolgens naar staatssteun om deze beperkingen te compenseren. Klinkt als een dieet waarbij je elke dag twee keer zoveel taart in jezelf moet proppen om uiteindelijk gewicht te verliezen.

Met een volle buik is geen plaats voor een revolutionaire geest. Wanneer we op dit punt aankomen, kunnen we eerder een verdeelstrijd verwachten die, wanneer ze niet meer door de afbrokkelende staatsmacht kan worden gecontroleerd, bijna schreeuwen om een militaire interventie en verlangen opwekken in verschillende vriendschappelijke tot neutrale machten, die dan in onze straten hun oorlog tegen elkaar zullen voeren. Misschien wordt de ene of de andere slaperige Franz tegen die tijd wakker en blaast hij meteen zijn licht weer uit onder de rupsbanden van een tank.